Jump to content

Երրորդ կողմի վճարում

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Երրորդ կողմի վճարում, վճարման ձև, որտեղ միջնորդը զբաղվում է գնորդի և վաճառողի միջև հաշիվ-ապրանքագրերով և վճարումներով։

Հեռահաղորդակցություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հեռահաղորդակցության մեջ այն կարող է վերաբերել օպերատորի կողմից աջակցվող հեռախոսազանգին, որը սովորաբար զուգակցվում է կենդանի կամ ավտոմատացված հեռախոսային օպերատորի աջակցությամբ։

Այն կարող է վերաբերել նաև ծառայությանը, որը թույլ է տալիս սպառողներին գնումներ կատարել լիազորված առևտրականների, ծառայություններ մատուցողների և հեռահաղորդակցական ընկերությունների միջոցով և գանձել ուղղակիորեն իրենց տեղական հեռախոսի հաշվին՝ որպես այլընտրանքային վճարման տարբերակ[1]։

Երրորդ կողմի վճարումը սպասարկում է մոտ 12 միլիոն տնային տնտեսությունների Միացյալ Նահանգներում և ամեն տարի իրականացնում է հարյուր միլիոնավոր լիազորված գործարքներ սպառողների և ձեռնարկությունների համար[2]։ Մի քանի ձեռնարկություններ, ներառյալ Fortune 500 ընկերությունները, ընտրում են իրենց ծառայությունները ներառել հեռախոսի հաշիվներում՝ նվազեցնելու վարչական կարիքներն ու ծախսերը։

Տրանսպորտում երրորդ կողմի վճարումը տրանսպորտային ծախսերի փոխանցումն է այլ անձի, բացի առաքողից կամ ստացողից։

Խճողվածություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խցանումը տեղի է ունենում, երբ երրորդ կողմի հաշիվները կատարվում են հեռախոսներով՝ առանց վճարվող անձի համաձայնության։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. «Understanding Your Telephone Bill». Federal Communications Commission. 2011 թ․ մայիսի 24. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 31-ին.
  2. Pecina, Robert. «Consumer Protection FAQs». Billing Services Group. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 5-ին. Վերցված է 2023 թ․ մայիսի 12-ին.